maandag 22 juli 2013

Een reis met hindernissen....

Het begon al vroeg, want we moesten opstaan om 6.15 uur. Maar gelukkig hebben we geen files gehad naar Schiphol toe.

Op Schiphol was het natuurlijk heel druk en na het gebruikelijke van het kastje naar de muur sturen van het KLM grondpersoneel kwam ik toch bij de gate.
Daar begonnen ze al heel vroeg met het security gedeelte en ben ik vroeg in de rij gaan staan, daar werd ik weer uitgepikt omdat ik nog steeds met een stok loop. En was ik heel snel door de security heen ;-) het heeft wel eens voordelen om slecht te lopen.... Kreeg ook van de dame bij de security ook nog een kaart voor vroeger instappen, heb ik nog niet eerder meegemaakt. Maar was wel de eerste bij mijn compartiment met instappen. Dus dat ging lekker snel...

Ongeveer op tijd van de gate afgeduwd en in de rij voor het opstijgen, nummer 4 dus dat viel ook nog mee. Maar nee het ging allemaal vast te snel, want de remmen raakten oververhit dus moesten we weer uit de rij. Dat zou 20 minuten duren, maar dat duurde dus wel heel wat langer. Maar goed uiteindelijk met dit vliegtuig de lucht in ;-)
De reis ging verder voorspoedig, met een paar hobbels hier er daar ;-)
We waren dus toch nog redelijk op tijd in Atlanta, waar we begonnen aan de landing. Iedereen opgelucht.... De remmen doen het dus toch goed, totdat we met een enorme noodstop ineens stil stonden. Bleek het hydrolische systeem van het vliegtuig kapot te zijn en dan remt het vliegtuig dus automatisch (beter dan doorschieten op de runway nietwaar?). Daar stond ons vliegtuig dus, midden op de runway, niet zo'n heel lekker gevoel hoor. Je weet maar nooit, er kan zo iets mis gaan en dan heb je een ander vliegtuig bovenop die van jou ;-(

Geluk bij ons ongeluk was dat het vliegveld inmiddels gesloten was, dus boerten div. mensen zich niet zo druk meer te maken over hun connecties, want er kwamen geen vliegtuigen binnen en gingen er ook niet weg.

We moesten wachten op een tow truck om ons weg te laten slepen naar de gate....dat duurde en duurde, zelfs toen die was gearriveerd duurde het maar door. Intussen was het enorm gaan regenen en waaien en onweren, bleek dat er niemand van het grondpersoneel naar buiten mocht om ons te helpen vanwege dat onweer ;-((
Eindelijk mochten we dan getrokken worden en toen stonden we 500 yard voor de gate weer stil, de mededeling was dat er niemand nog naar buiten zou komen zolang als het onweer er was.
We hebben dus 2 uur in dat vliegtuig gezeten vanaf de landing. Daar wordt je dus wel lekker gaar van.

Uiteindelijk stond ik buiten over 5 uur, i.p.v. een uurtje of 3. Marti Michell was nergens meer te vinden, wat ik ook niet zo gek vond, tenslotte was het vliegveld al meer dan een uur gesloten. Zij wist niet dat ons vliegtuig wel geland was, maar verder nergens gekomen en dacht dus dat ik toch een andere vlucht zou hebben genomen, want op de borden was het vliegtuig gewoon geland en ik was er niet uitgekomen ;-) hoera voor de super info op het vliegveld, want zelfs na vragen van Marti wist niemand te vertellen dat wij nog steeds op de runway stonden....


Al met al heb ik toen toch maar een taxi genomen, door de drukte en de afstand van het vliegveld tot het hotel duurde die rit wel ruim een uur....
Maar uiteindelijk was ik eerder in het hotel dan Marti en de 2 dames uit Kansas die op een andere terminal van het vliegveld aangekomen waren, ze hebben daar dus uren gewacht op mij. Maar het zouden geen quiltsters zijn als ze geen handwerkje bij zich hadden, ze hadden zich dus niet verveelt tijdens het wachten.
En de grote reep Hollandse chocolade maakte ze helemaal blij, die kunnen de 2 dames uit Kansas samen nog soldaat gaan maken ;-)

Zo maak je dus van een vlucht van 8,5 uur een vlucht van ruim 12 uur ;-)


Gisteravond nog samen gegeten met de Kansas dames in het hotel waar ze een soort van mini restaurantje hebben en een Starbucks, Marti heeft toen ook nog een tijdje met ons zitten praten.
En op mijn kamer in het hotel wachtte er een superbed! KING SIZE voor me, myself and I ;-)



Heb vannacht wel geslapen, maar was natuurlijk om 3 uur weer klaarwakker ;-) dus dat was weer een korte nacht!

Laten we hopen dat het DELTA vliegtuig van a.s. dinsdag beter in elkaar zit....


Morgen meer over de eerste dag.... we hebben veel quilts gezien en ook kennis gemaakt met de produkten van Stacy Michell, de dochter van Marti, die ook hele leuke (maar totaal andere) dingen heeft, waarvan ik er ook een aantal mee ga nemen naar Nederland als ik terug kom.

Groetjes
Marina.

2 opmerkingen:

  1. de quilts zien er fantastisch uit,hoop dat je enorm kan genieten van het werken met de lapjes en al het moois wat je ziet

    BeantwoordenVerwijderen